| Cherfer | |
|---|---|
| |
| Biologie | |
| Indeling: |
Non-intelligent |
| Classificatie: |
Zoogdieren |
| Lengte: |
1,00 tot 1,50 schouderhoogte |
| Levensduur: |
> 15 jaar |
| Voeding: |
Omnivoren |
| Ademhaling: |
Zuurstof |
| Herkomst | |
| Thuisplaneet: | |
Quote: "May your children bear the nose, trust and temperament of a wild rabid Cherfer!"
-- Elomin vloek
Een Cherfer was een gevaarlijk dier afkomstig van de planeet Elom in de Outer Rim.
Fysiologie
Een Cherfer was maximaal 1,50 meter hoog aan de schouders. De huid van de dieren was ruw en had felle kleuren, gaande van rood, oranje en gele strepen. Wit en zelfs groene en blauwe strepen waren niet ongewoon. Cherfers in warmere gebieden hadden een lichtere kleur en de exemplaren in koudere regio’s meer een donkere kleur.
Jonge Cherfers werden zeer agressief geboren en Xenobiologists ontdekten dat ze elkaar bekampten met hun hoorns op de neus. Deze hoorn kwam later te vervallen en maakte plaats voor een beenachtige plaat op de neus van zodra de Cherfer volwassen werd. De dieren groeiden erg rap en op zes maand tijd waren ze al jongvolwassen.
Cherfers waren omnivoren, maar verkozen vlees. Hun voornaamste prooien waren kleine zoogdieren die onder het zand leefden, maar ook grotere dieren, zoals Ranphyx of zelfs een Elomin konden op het menu staan wanneer voedsel schaars was.
Leven
In tegenstelling tot de erg intelligente Ranphyx waren de Cherfers uit de woestijnen van Elom meedogenloze dieren die zo wraakzuchtig konden zijn dat ze hun eigen soortgenoten verpletterden met hun hoeven en beenvormige snuiten. Ondanks pogingen om deze dieren uit te roeien, bleef de diersoort in populatie groeien.
Cherfers waren erg dom en het slimste exemplaar was niet slimmer dan een Bantha. Deze domheid van de dieren was een van de oorzaken van hun wreedheid. Hun kuddes, Vlaktors genoemd door de Elomin, waren een sociale eenheid. Dieren werden uit een kudde gezet, zwierven in het rond en vervoegden dan weer een andere Vlaktor. De Vlaktors telden maximaal zo’n dertig dieren, afhankelijk van het seizoen en de beschikbare prooien. Wilde Cherfers konden ouder worden dan vijftien jaar, maar exemplaren in gevangenschap werden zelden zo oud. De kudde viel simpelweg aan door hun prooien te bestormen met brute kracht. Sommige misdadige organisaties gebruikten zelfs Cherfers in een bloederige variant als sport in een arena.
De Cherfer was een krachtig beest dat niet echt groot of sterk was, maar het was zeer taai, snel en moeilijk te verwonden. Een boze Cherfer gaf niet op totdat zijn vijand was verslagen. Zelfs wanneer dat was gebeurd, probeerde de Cherfer nog steeds om zijn tegenstander te verwonden met de beenvormige neus. De dieren groeven putten tot meters onder de grond om een prooi te kunnen vangen en mijnwerkers en landbouwers op Elom probeerden deze dieren te doden wanneer ze konden. Dit was echter onvoldoende om de populatie te doen verminderen. Cherfers plantten zich snel voort en groeiden erg snel op.