| Ranphyx | |
|---|---|
| |
| Biologie | |
| Indeling: |
Non-intelligent |
| Classificatie: |
Zoogdieren |
| Lengte: |
1,50 tot 2,00 meter lang |
| Voeding: |
Omnivoren |
| Ademhaling: |
Zuurstof |
| Herkomst | |
| Thuisplaneet: | |
De Ranphyx was een diersoort op Elom. De Ranphyx was de alfapredator in de wildernis van de planeet.
Fysiologie[]
De Ranphyx werd tot twee meter lang. Ze hadden een grote kop, mede dankzij twee grote rechtopstaande oren. Onderaan hun kin en schuin boven hun ogen hadden ze hoorns staan. Ook in het midden van hun voorhoofd hadden ze een grote hoorn. Ranphyx hadden een soort hoeven en geen echte klauwen.
De gevorkte staart van de Ranphyx was een enigma voor biologen. Sommigen dachten dat de staart een deel warmte uitstootte. De Elomin vertelden dat de kleur van de staart een indicatie was van de emotionele staat van het dier. Donkergroen was woede en rood was blijdschap. Ranphyx waren gevlekt, gestreept, volledig wit of grijs.
Leven[]
Elom telde heel wat stedelijke gebieden, maar in de woestijnen en bergen van de planeet was de Ranphyx de alfarover. Elomin en Elom vermeden zulke gebieden, omdat Ranphyx zeer gedegen jagers waren die hun prooi konden verrassen in hinderlagen. Het waren ook zeer goede speurders.
De Ranphyx leidden een zwervend bestaan in groepen en zochten bescherming in holen onder de grond of in grotten wanneer nodig. Welpen werden geboren in worpen van twee na een zwangerschap van zes maand. Jonge dieren groeiden snel en waren volwassen na vier jaar. Tijdens die periode leerde het om te jagen, te overleven en om sporen te volgen. De hele kudde, inclusief de Kzenka of de leider, leerde hen die dingen aan. De positie van de Kzenka werd elke vijf jaar in vraag gesteld. Elke kudde wist instinctief wanneer de tijd was gekomen om het leiderschap in vraag te stellen. De grootste exemplaren vochten voor het leiderschap en het sterkste dier, ongeacht het geslacht, werd de leider. Zo’n gevechten leidden zelden tot de dood, maar een dier kon wel daarna overlijden aan de verwondingen. Dit ritueel en de hardheid van hun bestaan zorgden ervoor dat de populatie van de Ranphyx voldoende laag bleef.
Ranphyx verkozen vers vlees, maar schuwden indien nodig ook niet om aas te eten en om zelf te grazen. Ze leefden in een strikte hiërarchie in groep en gebruikten een vrij complexe reeks van geblaf, geschreeuw en gegrom om met elkaar te communiceren. De kuddes telden tien tot vijftien leden, maar de kuddes in de bergen waren ietwat kleiner.
Ranphyx verbleven zelden in de omgeving van de ontwikkelde samenleving. Kleine Elomin nederzettingen hadden een soort verstandhouding met de Ranphyx gesloten. Hun mythologie en sagen vertelden over het verband tussen de Elomin en de dieren. Ondanks zulke verhalen konden Ranphyx zeer zelden worden gedomesticeerd. Bepaalde vrouwelijke Elomin bezaten de kracht om in tijden van nood zich laten bij te staan door een Ranphyx. Die Elomin werden bovennatuurlijke krachten toegeschreven en werden zowel gevreesd als gerespecteerd door andere Elomin. Hun Ranphyx vervulden eerder de rol van partner in plaats van huisdier.